Ενα απόλυτα νέο τοπίο τόσο στη Βουλή όσο και στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο δημιουργούν τον τελευταίο καιρό οι αλλεπάλληλες κρίσεις και αποχωρήσεις που βιώνει – και θα συνεχίσει να βιώνει – ο ΣΥΡΙΖΑ
Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δεν είναι κάτι που τελείωσε με την ανεξαρτητοποίηση των εννιά βουλευτών/τριών του μπλοκ της Εφης Αχτσιόγλου (Σία Αναγνωστοπούλου, Εφη Αχτσιόγλου, Νάσος Ηλιόπουλος, Δημήτρης Τζανακόπουλος Μερόπη Τζούφη, Θεανώ Φωτίου, Αλέξης Χαρίτσης, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και Οζγκιούρ Φερχάτ). Ούτε πιο πριν με την αποχώρηση της Ομπρέλας και την ανεξαρτητοποίηση των Ευκλείδη Τσακαλώτου – Πέτης Πέρκα.
Είναι ρεύματα αποχωρήσεων σε συνέχειες. Οπως αυτό στο πεδίο της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, όπου στο ΚΣ σημειώθηκε μια νέα διάσπαση, με πολλά μέλη του να επιλέγουν την πόρτα της εξόδου από το κόμμα και τη συμπόρευση με τον φορέα Αχτσιόγλου. Ακόμη και από τη Βουλή, πολλά στελέχη γύρω από τις ομάδες των αποχωρησάντων εκτιμούν πως θα υπάρξει και άλλο ρεύμα προσεχώς από βουλευτές που κρατούν στάση αναμονής για την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κρίση σε συνέχειες του χώρου θα βρει το νέο πολιτικό τοπίο την προσεχή εβδομάδα με εννιακομματική Βουλή. Τον ΣΥΡΙΖΑ με 36 από τους 47 βουλευτές που εκλέχθηκαν τον Ιούνη του 2023. Από τα 302 μέλη της ΚΕ του έχουν φύγει τα 103. Από τα 42 μέλη της ΠΓ έχουν αποχωρήσει τα 18 (οι υπόλοιποι με απόφαση Κασσελάκη συγκροτούν από την Πέμπτη το νέο πολιτικό κέντρο).
Ενα απόλυτα νέο τοπίο, το οποίο συμπληρώνεται με το πρόπλασμα του νέου κόμματος που σε πρώτη φάση θα έχει τη νέα ΚΟ των 9 συν 2 – με επικρατέστερο τον Αλέξη Χαρίτση επικεφαλής. Με πρεμιέρα στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Με νέα γραφεία στο κέντρο. Με διεργασίες και ζυμώσεις για το νέο πολιτικό σχέδιο που θα καλύψει το «πολιτικό κενό». Με προσεκτικά βήματα από μεριάς Αχτσιόγλου και υπολοίπων να μην εκπέσουν σε έναν εμφύλιο με το τέως κόμμα τους αλλά να μετατραπούν – όπως θέλουν – άμεσα σε σοβαρό πόλο δομικής αντιπολίτευσης στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα θα είναι ένα άθροισμα διαφωνούντων που θα προσδοκούν κάτι από τα πρόσφατα δημοσκοπικά ευρήματα;Με έντονη κοινοβουλευτική δραστηριότητα, αξιοποιώντας και την απουσία του Κασσελάκη από τα έδρανα. Και βέβαια σε μια διαρκή ζύμωση με στρατηγική τον νέο φορέα με ατζέντα τα εργασιακά, το κλίμα και άλλα, αλλά όχι, όπως λένε τα στελέχη της ομάδας Αχτσιόγλου, «έναν ακόμη σχηματισμό που απλώς θα μετρηθεί εκλογικά».
Η νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα
Εδώ θα έχει ενδιαφέρον η νέα ισορροπία στη νέα ΚΟ και στις εν λόγω διεργασίες του μπλοκ των στελεχών με εκείνα της Ομπρέλας. Θα είναι ένα άθροισμα διαφωνούντων που θα προσδοκούν κάτι από τα πρόσφατα δημοσκοπικά ευρήματα;
Οπως αυτό που στην ερώτηση αν οι πολίτες δυνητικά θα ψήφιζαν ένα καθαρά αριστερό κόμμα το οποίο θα ιδρυόταν από στελέχη που αποχώρησαν ή θα αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, το 54% δήλωνε ότι θα μπορούσε ή μάλλον θα μπορούσε, ενώ το 41% απαντούσε «όχι» και «μάλλον όχι» (Opinion Poll, και μάλιστα σε μέτρηση πριν από την αποχώρηση της ομάδας Αχτσιόγλου). Ή ένας φορέας που σε μια αργόσυρτη πορεία μέχρι και τις ευρωεκλογές θα επιχειρήσει να συσπειρώσει τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ φωτογραφίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη ως ένα κόμμα που θα έχει μετατοπιστεί στα δεξιά;
Αλλαγή ισορροπιών
Το νέο τοπίο αφορά προφανώς και την Κουμουνδούρου. Με καθαρό διάδρομο πια, όλα τα βλέμματα πέφτουν πάνω στις πρωτοβουλίες του Στέφανου Κασσελάκη, αν και ο χρόνος δεν είναι άπλετος. Ο ίδιος μίλησε για το τέλος ενός κύκλου εσωστρέφειας στην ΠΓ της Πέμπτης και ήδη οργανώνει βήματα εξωστρέφειας και επαφής με την κοινωνία και τους φορείς. Μαζί με αυτό, και ανανέωσης των στελεχών του.
Τώρα δικαιολογία δεν υπάρχει για κανέναν. Μόνον η πίεση από τις δημοσκοπήσεις που φέρουν πια το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη στη δεύτερη θέση. Και ένα νέο εσωκομματικό σκηνικό που μπορεί πια να μην έχει Ομπρέλα και ομάδα 6 συν 6, έχει όμως μια νέα γεωγραφία με νεοπροεδρικούς. Με την ενδιάμεση ομάδα των παλιών προεδρικών γύρω από την Ολγα Γεροβασίλη, τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, τον Κώστα Ζαχαριάδη, τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, τον Αλέκο Φλαμπουράρη και τον Γιάννη Ραγκούση. Που προσεκτικά θα «ελέγχει» τον Κασσελάκη.
Εδώ καταγράφεται πια και ως πόλος ο Διονύσης Τεμπονέρας. Η αντίρρησή του για το νέο «πολιτικό κέντρο» που το χαρακτήρισε εξωθεσμικό αλλά και η στρατηγική του για άμεσο συνέδριο τοποθετούν τον νέο εργατολόγο στο προσκήνιο ενός μπλοκ δυνάμεων εσωτερικά που θα θέτουν με έμφαση όρους συλλογικής ηγεσίας και λειτουργίας των οργάνων μακριά από αρχηγισμούς.
Η στρατηγική Κασσελάκη
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (προγραμματισμένο για το τριήμερο 23-25 Φλεβάρη του 2024) αποκτά άλλη σημασία και σημειολογία. Θα είναι ένα συνέδριο για πολλούς, όπου ο Κασσελάκης θα ολοκληρώσει έναν πρώτο κύκλο του πολιτικού του σχεδιασμού με τελικό σταθμό τις ευρωεκλογές του Ιούνη. Ο ίδιος θέλει ένα κόμμα με δεσμούς με τη βάση και όργανα στην υπηρεσία του κόσμου. Με ορίζοντα το συνέδριο θα επαναχαραχθεί το πρόγραμμα του κόμματος, ενώ εδώ θα αποτυπωθούν και τα όρια του ανοίγματος, των συμμαχιών, του προσήμου.
Ο διαγκωνισμός στον προοδευτικό χώρο με το ΠΑΣΟΚ αλλά πλέον και με το ΚΚΕ επιτάσσει μια νέα στρατηγική, αν και από μεριάς Κασσελάκη θα επιχειρήσουν μονομέτωπο στον Μητσοτάκη για προφανή λόγο. Το νέο κατακερματισμένο προοδευτικό πεδίο η κυβέρνηση θα θέλει να το ταυτίσει με την εικόνα της δίνης και της συνολικής αναξιοπιστίας. Για τον ΣΥΡΙΖΑ ο νέος διάδρομος έχει πια υπαρξιακά χαρακτηριστικά.
